♠ I hate snow.. ♠

Onderwerp: ♠ I hate snow.. ♠ zo dec 23, 2012 6:28 am

_{'Stomme sneeuw!' Bromde de gehumeurde wolf naar de witte, smeltende prut dat aan zijn vacht vastzat. Al die witte troep, al dat licht, zijn ogen deden er zelfs pijn van! 'Smelt toch!' Siste hij diep waarna hij door de sneeuw verder sjokte. 'Ik word hier werkelijk gek van,' Ja, Raice was niet echt een stille wolf. Hij was een gehumeurde wat oudere wolf die iedere dag wel met de verkeerde poot uit zijn nest was gestapt. Met grote passen liep hij door het dikke pak sneeuw. Waarom moest hij altijd zoveel kracht in zetten om hier in dit dikke pak ook maar een pas vooruit te komen? Het was zo naar. De sneeuw schoot opeens alle kanten op toen de wolf rare bewegingen begon te maken en zoveel mogelijk sneeuw uit zijn weg wilde ruimen. Laag gegrom herrees uit zijn bek, terwijl hij zich uitsloofde vol woede. 'Hmpf,' Mompelde hij kortaf waarna hij ging zitten en zijn oren geërgerd wat naar achteren lagen. 'Waar ben ik in godsnaam mee bezig?' Zijn blik gleed naar de ketting die om zijn hals hing, waarna hij met zijn hoofd schudde en weer opstond. 'Stay calm, Raice. Stay calme,' Met massieve passen besloot hij om weer verder gaan, terug met nieuwe moed. Eindelijk leek de sneeuw wat te verdunnen, en hoefde de reu minder moeite te doen om erdoor heen te komen. Eindelijk hoefde hij zijn poten niet hoger op te tillen dat hij normaal deed en kon hij normaal doorlopen. De sneeuw was daarachter dan ook zó dik geweest, zoiets had hij nog nooit mee gemaakt. Het had in ieder geval zijn humeur nog meer verslechterd. Ach, dat zou nog wel goed komen! Hij was tenslotte een machtige wolf, en de eerste de beste die hij tegen kwam zou hij bevelen om hem wat voedsel te gaan halen. Deed deze dat niet? Dan was hij gedwongen om deze aan te vallen en te pijnigen. Dit zou hij dan doen tot diegene smeekte en het toch deed, zo handelde. Met zijn hoofd hoog in de lucht getorend en zijn staart even dominant omhoog stekend stapte hij verder door het gebied. Hier zouden toch geen roedels zitten, die was hij nog steeds niet tegen gekomen in dit verlaten gebied. Althans, het was gewoon zó groot dat wolven elkaar amper tegen leken te komen. Er waren dan ook misschien nog niet zo heel veel wolven hier. Daar moest die gestoorde freak die de baas was over dit gebied eens iet aan gaan doen. Hij wilde wel helpen. Hij hield er wel van om anderen te dwingen een gebied binnen te stappen, zodat ze er nooit meer uit konden komen. Ha, als hij dat vroeger toch even geweten had dan was hij er nooit in gekomen. Al was dit gebied wel groot, mooi en gevaarlijk. Na jaren had hij bijna alles hier al wel gezien, althans dat dacht hij. Er waren natuurlijk nog duizenden plekken die hij nog nooit gezien had, maar hij was nog nooit zover gekomen. Er waren namelijk zoveel bergen, bossen, rivieren, meren, stranden, woestijnen en noem maar op! Dit gebied leek wel oneindig te zijn, zo groot was het hier. De wolf bekeek het gebied om zich heen eens en nam het in zich op. Dit was weer een geheel andere vlakte dan hij gewend was. Want hier waren heuvels, met sneeuw erop ook nog. In de verte zag hij enkele bomen, zou daar een nieuw bos beginnen? Hij wist het niet, en nieuwsgierig naar de bomen besloot hij daar naartoe te lopen. Hij had toch niets beters te doen, en het zou nog wel even duren voordat hij hier in dit verlaten gebied een ander tegen zou komen.

Words: 615 // Company: Open // Mood: Pissed}

Onderwerp: Re: ♠ I hate snow.. ♠ zo dec 23, 2012 8:07 am

_{Text || SpokenDe zon scheen een beetje verlegen op de sneeuw en deed het fonkelen en glitteren. De kleine reu vond dat natuurlijk geweldig, en hijgend sprong hij achter de grootste glitters aan die hij kon vinden. Hij was nu al een tijdje alleen omdat hij verdwaald was geraakt en het nest verloren was. Zijn ouders kwamen hem ook niet zoeken en terughalen, wat Morty een beetje verdrietig maakte. Daarom zorgde hij dat hij altijd bezig was zodat hij zich niet kon afvragen of zijn ouders dan toch wel prooien geworden waren, zoals de Baardwolf had gezegd. Baardwolf was heel aardig maar ook een beetje vreemd, en Morty vond zijn ogen stiekem een beetje griezelig. Dit durfde hij echter niet tegen Baardwolf te zeggen, omdat hij dan gemeen zou zijn tegen iemand die aardig tegen Morty was. De enige die aardig was, zelfs zijn eigen familie was onaardig en maakte allerlei vervelende grapjes met hem. Morty zuchtte en liet de glitterjacht even voor wat het was. Hij plofte neer in de koude sneeuw en keek de eindeloze sneeuwvlakte over. Er waren weinig wolken en het sneeuwde niet. De sneeuw smolt echter ook niet. Klein en licht als Morty was sprong hij over de sneeuw zonder er echt in de zakken. Soms als de sneeuw zijn gewicht even niet kon dragen zakte hij helemaal weg en kwam alleen zijn staart nog boven de sneeuw uit. Het was dan best moeilijk om uit het pak sneeuw te komen, maar het was spannend en leuk en Morty begon harder te springen zodat hij vaker wegzakte. Hij hing al een paar dagen hier rond, nadat hij Baardman verloren was. Hier waren allemaal sneeuwhazen en het was leuk om op hen te jagen. Een beetje tevreden dacht hij aan hoe hij Instinct helemaal niet nodig had gehad, hij had het helemaal zelf gedaan. Baardmeneer had hem ook niet geholpen, maar hij was groot en een god zonder baard (dus eigenlijk maar een halfgod, want zonder baard kon je geen god zijn) dus was het wel oké. Plots zakte Morty weer weg. Hij gaf een zacht gilletje, maar blijkbaar was hij in een pad gevallen dat ruw uit de sneeuw gehaald was. Alsof er een lichaam zich door de sneeuw gedwongen had. Nieuwsgierig volgde Morty het pad. Hij kon niet goed over de randen kijken, maar des te verder hij liep, des te dunner de sneeuw was. En toen zag hij plotseling een vlek die niets anders dan een wolf kon zijn. Opgewonden rende Morty op de vlek af, en terwijl hij dichterbij kwam, herkende hij de vlek als Baardwolf. ‘Baardwolf!’ riep Morty opgewonden en hij ging nog harder rennen. Een paar honderd meter voor Baardwolf gleed het kleine ventje uit en struikelend en glijdend botste hij tegen de grote poot van Baardwolf. Hij sprong een beetje duizelig weer overeind en keek opgewonden omhoog. Hij was best blij om Baardwolf te zien. ‘Baardwolf, ik heb zelf gejaagd! Op sneeuwhazen, ik heb Instinct helemaal niet gebruikt, goed hè?’ zei hij en hij stuiterde om Baardwolf heen.}

Onderwerp: Re: ♠ I hate snow.. ♠ zo dec 23, 2012 8:33 am

_{‘Baardwolf!’ Stokstijf bleef de grote, massieve wolf staan. Nee, nee! Dat was niet mogelijk! Hij keek opzij naar waar de stem vandaan kwam, en ja hoor. Daar kwam het kleine monster weer aanrennen. Jammerend keek hij toe hoe het dier op hem af kwam in alle vreugde. Kwam hij dan nooit van Morty af? Hij had de pup nu al één keer gezien, was dat niet genoeg geweest? ‘Baardwolf, ik heb zelf gejaagd! Op sneeuwhazen, ik heb Instinct helemaal niet gebruikt, goed hè?’ Hij slaakte een zucht en ging zitten, terwijl hij met een norse blik vooruit keek. 'Ja, prachtig Morty.' Mompelde hij. 'Hoe ben jij zover gekomen zeg? Ik wist niet dat pups zo snel konden lopen.' Jammer genoeg wel dus. Hij probeerde aardig tegen dit beestje te zijn, aangezien het helemaal alleen was en vast niet lang te leven meer had in deze ruwe wereld. Toch leek het dier nog steeds in leven te zijn. Waarom moesten de meest irritante wezens in leven blijven? Hield deze wereld überhaupt wel van hem? Hij wierp zijn blik op de pup en bekeek deze. Dat zo'n jong mormel hem tot hier had weten te volgen, of tot hier had weten te komen. Hij had het niet gedacht, voor zo'n jonge pup. Hij had meer gedacht dat het beest na de ontmoeting met hem terug was gegaan naar diens dode ouders en daar zou sterven. Maar nee, dit mormel zat weer terug bij hem. 'Ben je 'Instinct' nog tegengekomen, Morty?' Dan maar even een onserieus gesprek voeren met deze gek, hij had toch niets anders te doen. Een andere wolf zou hier toch niet komen. 'Anders laat mij eens zien wat jij kunt vangen allemaal, ga eens opzoek naar een konijntje.' Dan kon hij tenminste ook even wat eten, hoefde hij daar alvast niets voor te doen. Als hij de pup wat tips gaf zou deze vast snel een heerlijke hap voor hem kunnen vangen zodat hij ook weer even zijn maag kon vullen.

Words: 331 // Company: Morty... // Mood: Pissed}

Onderwerp: Re: ♠ I hate snow.. ♠ ma dec 24, 2012 12:30 am

_{Text || Spoken Baardwolf bleef stokstijf staan, wat het voor Morty makkelijk maakte hem in te halen. Hij plofte neer en zei: ’Ja, prachtig Morty.’ Opgewonden knikte Morty en hij ging tegenover Baardwolf zitten. ‘Hoe ben je zover gekomen, zeg? Ik wist niet dat pups zo snel konden lopen...’ mompelde hij en hij keek nors voor zich uit. ‘Nou, gewoon doorlopen en niet steeds stoppen, denk ik,’ legde Morty uit op de vraag van Baardwolf. Hij keek even bedenkelijk, maar vond toen dat dat het goede antwoord was en grijnsde op naar Baardwolf. ‘Ben je Instinct nog tegengekomen, Morty?’ vroeg Baardwolf toen. Morty liet zijn oren een beetje bedroefd hangen en schudde van nee. Hij vond het wel jammer dat Instinct hem niet aardig vond, hij wou graag wat meer vriendjes hebben. Hij miste gezelschap en het geluid van stemmen; om de tijd te doden was hij tegen zichzelf gaan praten, gewoon om een stem te horen en om zeker te weten dat hij zijn stem niet zou verliezen of zo. ‘Anders laat mij eens zien wat jij kunt vangen allemaal, ga eens opzoek naar een konijntje!’ zei Baardwolf toen. Opgewonden sprong Morty overeind. ‘Oké, Baardwolf! U zult verstelt staan van mijn coole powers! Moehaha, bunnies, beware!’ riep hij en hij stormde over de sneeuw heen. Een paar honderd meter verderop liet hij zich plotseling vallen en bleef hij doodstil liggen. De konijnen waren geschrokken door zijn lawaai en nu het zo plots over was zouden ze gaan kijken of de kust echt veilig was. Dat was het niet, want Morty lag klaar om ze zo aan hun oren te grijpen en dan te doden met een snelle hap. Hij had doorgekregen in de paar dagen dat hij alleen was dat hij ze in hun nek moest bijten, alsof hij een vampier was. Dat vond hij altijd heel leuk om te doen. Daar! Twee witte oortjes staken boven een holletje af; nauwelijks te zien door de witte achtergrond. Maar wel goed ruikbaar. Zachtjes klopte Morty op de sneeuw zodat hij er een beetje in zou zakken, en verstopt in de sneeuw sloop Morty doodstil op zijn prooi af. Het konijn bleef stokstijf staan en Morty wist plots dat hij nog maar een seconde of drie had om toe te grijpen. Met luid gekrijs sprong hij op en rende brullend en lachend en struikelend achter zijn prooi aan. Deze was zich echter dood geschrokken door het geluid dat Morty gemaakt had en was net te laat begonnen met zijn vlucht. Morty’s kleine grijpende klauwtjes haakte zich vast in de warme vacht van het konijn en een paar seconde wist het konijn Morty mee te trekken. Morty brulde het triomfantelijk uit en hapte toen in de keel tot hij het lichaampje in zijn poten slap voelde worden. Hij zag bijna hoe het leven uit hem sijpelde, tot zijn hartje stopte met tikken. Opgewonden hapte Morty zijn konijn in het nekvel en sleepte hij hem mee naar Baardwolf. ‘Tada! Goed he?’ zei hij opgewonden.}